Tijdens kamertraining vond ik het eigenlijk heel gemakkelijk om rond te komen. Ik was zelf ‘verantwoordelijk’ voor hoeveel geld ik verdiende door mijn studio te poetsen, te koken, … Daarom wou ik het ook echt juist gebruiken. Ik legde mezelf een wekelijks budget op voor de supermarkt of voor verzorgingsprojecten. Ik ging alleen inkopen doen als het echt moest en steeds met een winkellijstje, aangepast op de aanbiedingen die week om uitgaven zo laag mogelijk te houden. Afwijken van mijn winkellijst deed ik maar heel zelden. Ik hield mijn uitgaven ook bij in een schriftje, om er extra bewust van te zijn.
Tijdens kamertraining heb ik daardoor ook een mooi bedrag bij elkaar kunnen sparen. Vanaf ik studiotraining deed, was dit wel een pak moeilijker. Ik vond de stap van éénmaal per week geld naar éénmaal per maand enorm groot. Ook de zaken die ik moest bekostigen veranderde toen. Ik had naar mijn gevoel te weinig ondersteuning of toelichting in wat me te wachten stond. Ik denk ook dat het puur omwille van de ‘grote’ overgang moeilijker werd om te sparen. Maar hoewel het bedrag dat ik spaarde minder hoog was dan daarvoor, heb ik ook toen nog wel verder kunnen sparen en had ik nooit zorgen rond geld… Dat kwam pas vanaf begeleid wonen... Ik denk dat rondkomen met dat budget heel erg bij de persoon ligt. Voor welke producten kies je, moeten het merkproducten zijn, heb je graag (veel) extra’s, koop je in grote aantallen of kleine aantallen, heb je geïnformeerd naar sociaal tarief rond bijvoorbeeld vervoer, ga je voor het kleinste naar de dokter of alleen als het echt moet en noem maar op. Los daarvan, ben ik er ook zeker wel van overtuigd dat begeleiding hier veel meer ondersteuning in kan bieden.
Ik ging heel bewust om met geld doordat ik mensen uit mijn thuisomgeving op straat heb weten wonen. Zelf ‘woonden’ we in een schuur achter iemands huis. Niks achter handen en deze ervaring heeft mij in het omgaan met geld wel positief geholpen… Wij moesten het ook soms doen met droog brood of drie dagen van dezelfde pot eten. Doordat te kennen, was ik ook veel minder kieskeurig, kookte ik voor meerdere dagen en voor ik overgebleven porties in... Ik kan me wel inbeelden dat dat voor sommigen heel wat moeilijker is.
‘Ik ging alleen inkopen doen als het echt moest en steeds met een winkellijstje, aangepast op de aanbiedingen die week om uitgaven zo laag mogelijk te houden. Afwijken van mijn winkellijst deed ik maar heel zelden. Ik hield mijn uitgaven ook bij in een schriftje, om er extra bewust van te zijn.’
Faith – 21 jaar
Om mezelf even voor te stellen: Ik ben Britt, 19 jaar en woon al twee jaar alleen. Hiervoor heb ik een tijdje op TCK (Trainingscentrum voor kamerbewoning) gezeten. Bij ons waren er twee delen. Beneden mocht je af en toe mee eten met de leefgroep en andere dagen zelf koken maar kreeg je wel shampoo en andere producten. Boven moest je alles zelf doen, zelf shampoo en dergelijke kopen en altijd zelf koken. Ik heb alleen de beneden tck gedaan. Ik kreeg 2,5 euro per dag als ik niet bleef slapen en 4 euro per dag als ik wel bleef slapen. Dit was niet makkelijk omdat je echt hard moet letten op wat je koopt. Gezond eten is dan moeilijk. Ik vond dit vooral moeilijk omdat het weinig is en ik vaak niet mee kon met vrienden. Gelukkig kregen we ook wat zakgeld maar voor alles wat je wilt was dat uiteindelijk ook niet echt veel. Ik had geluk dat ik ook nog een studentenjob had als afwasser waar ik wel wat bij verdiende. Ik denk dat ik zonder dat extra geld wel wat vrienden verloren zou zijn omdat ik niet altijd mee kon. Het is ook extreem moeilijk want ik wil geen geld vragen of afhangen van andere mensen.
‘Ik had geluk dat ik ook nog een studentenjob had als afwasser waar ik wel wat bij verdiende. Ik denk dat ik zonder dat extra geld wel wat vrienden verloren zou zijn omdat ik niet altijd mee kon.’
Britt – 19 jaar
Hey, Ik heb een kleine anekdote in verband met TCK (Trainingscentrum voor kamerbewoning) en geld. Ik ben in mijn zesde middelbaar, toen ik ook op TCK zat met onze klas zedenleer één dag naar Londen gegaan. De treintickets waren uiteindelijk goedkoper, waardoor wij diezelfde dag een deel van ons geld terugkregen (betaald door ouders en in mijn geval door de voorziening). Iedereen van mijn klas ging met dat geld shoppen en gaf het uit. Ik heb dat geld toen bijgehouden om te sparen aangezien dat toen maar moeilijk ging. TCK en het met weinig geld rondkomen heeft wel gemaakt dat ik nadien, als ik iets meer geld had, wel heel goed kon sparen en dat ik dat heel belangrijk vond. Ook nu vind ik dat nog altijd heel belangrijk.
‘Iedereen van mijn klas ging met dat geld shoppen en gaf het uit. Ik heb dat geld toen bijgehouden om te sparen aangezien dat toen maar moeilijk ging.’
Claire – 27 jaar
Cachet
