Opening creëren
Toen ik de uitspraken met betrekking tot kinderverwaarlozing via de krant en Terzake vernam moet ik bekennen dat ik toch wat verrast was. Investeren in jeugdhulp is natuurlijk een goede zaak maar het gehanteerde taalgebruik met betrekking tot verslaafde moeders leek met momenten toch wat culpabiliserend terwijl we binnen jeugdhulp net sterk drempelverlagend willen werken. Een gemiste kans misschien op dat vlak gezien er vermoedelijk wel meer achter de standpunten zit?
Conner: Zoals reeds eerder in de media besproken heb ik vanuit mijn ervaringen met jeugdkampen heel veel jongeren ontmoet maar was ik ook getuige van heel wat problematische verhalen zoals over de gevolgen voor kinderen van drugsverslaafde ouders door druggebruik tijdens de zwangerschap. Die ervaringen hebben mij aan het denken gezet en het is mede door die ervaringen dat ik destijds besloten heb om in de politiek te gaan. Ik vind het sowieso belangrijk om het over jeugdhulp te hebben, het is een thema dat politiek vaak slechts in de marge wordt besproken, daar wil ik mee verandering in brengen.
Ik wil met mijn standpunten opening creëren om waar nodig korter op de bal te kunnen spelen in het belang van kinderen en jongeren. Voor mij staan de rechten van de kinderen en jongeren centraal in dit verhaal.
Natuurlijk ben ik niet blind voor het belang van context en vanuit mijn partij zijn wij doordrongen van het besef dat armoede en verslavingsproblematieken hand in hand gaan maar ook mee het gevolg zijn van maatschappelijke systemen die niet optimaal werken. Dat neemt echter niet weg dat naast de ontwikkeling van langetermijnstrategieën ook soms kort op de bal moet kunnen worden ingegrepen in het belang van kinderen en daar zie ik toch nog wel hiaten die ik met mijn uitspraken en voorstellen tracht te counteren.
“Ik wil met mijn standpunten opening creëren om waar nodig korter op de bal te kunnen ingrijpen in het belang van kinderen en jongeren. Voor mij staan de rechten van de kinderen en jongeren centraal.”
Korter op de bal
Conner: We moeten er alles aan doen om de band tussen ouder en kind zo optimaal mogelijk te maken en houden, daar moeten dus ook de nodige middelen voor uitgetrokken worden. Tegelijk moeten er tools zijn om bepaalde zaken hard en transparant te kunnen maken voor alle betrokkenen. Zo willen we bijvoorbeeld hulpverleners een duidelijker kader geven voor het delen van info in geval van verontrusting maar ook jeugdrechters meer tools geven om ook naar ouders toe verwachtingen te kunnen stellen. Nu kan een ouder bij wijze van spreken bij het OCJ of tegen een consulent ja knikken en in de praktijk niets aan de situatie veranderen, zonder dat hierop kan worden ingegrepen en dat is voor alle betrokken partijen, kinderen, ouders en hulpverleners enorm frustrerend.
De veelheid aan elementen die we lezen in het volledige decreet zijn veel rijker en genuanceerder dan wat in de media is gekomen. Een jammere zaak toch gezien we via die kanalen zo een verkeerd beeld voorgeschoteld krijgen?
Conner: Media pikken natuurlijk op wat zij interessant vinden en er is niet altijd tijd om de volledigheid toe te lichten in een krantenartikel of televisiestudio. Wie het decreet leest zal echter al snel tot de vaststelling komen dat we weldegelijk hard willen inzetten op de band tussen ouder en kind en zoveel mogelijk tot herstel willen komen, maar waar nodig moet naar mijn mening ook preventief gewerkt worden en sneller kunnen ingegrepen worden zoals bij verslaafde moeders die de gezondheid van hun kind in gevaar brengen.
Een bazooka aan hulpverlening
Hoe is de inhoud van dat decreet er gekomen?
Liesbet: Hiervoor hebben we honderden gesprekken gehad met stakeholders binnen de jeugdhulp. Wat erin benoemd wordt is dus ook breed afgetoetst binnen de sector. Zoals het belang om niet enkel op 1 kind maar meteen op het ganse gezin te focussen binnen jeugdhulp. Het belang om duidelijkheid te creëren naar jongere en context hoe lang een traject kan duren, wat de verwachtingen zijn ten aanzien van de jongere en zijn context om zoveel en zo snel mogelijk tot herstel te kunnen komen tussen kind en ouder. Maar ook de roep om initiatieven niet telkens opnieuw projectmatig op te starten maar structureel en decretaal te verankeren.
We merken dat vrouwen met een verslavingsproblematiek wanneer ze zwanger worden heel vaak zelf ook openstaan voor allerlei vormen van hulpverlening. Het is belangrijk hierop dan ook te kunnen inspelen met een bazooka aan hulpverlening en daar middelen voor te voorzien, maar het mag natuurlijk ook niet allemaal te vrijblijvend blijven in zo een precaire situaties.
We moeten die vrouwen op de radar krijgen maar ook meer aanklampend en meer gecoördineerd ondersteunen. We zijn ervan overtuigd dat voldoende hulpverlening voorzien voordat het kind geboren wordt uiteindelijk kan leiden tot minder uithuisplaatsingen. Het uiteindelijk doel is altijd dat een kind veilig kan geboren worden en opgroeien bij de ouders.
Bedankt voor de extra duiding.
Wie het volledige decreet wenst na te lezen kan dit doen via:
https://docs.vlaamsparlement.be/pfile?id=1773122
Conner Rousseau, Liesbet Polspoel I Vooruit
Benjamien Calsyn I Jo-In
