JUMP! Een aanbod voor jongvolwassenen in Zuid-West-Vlaanderen.

Ik hoorde de benaming JUMP! voor het eerst vallen op een overleg van werkbegeleiders. Het initiatief werd daar voorgesteld als een antwoord op de wachtlijsten. Wanneer en van waaruit heeft het JUMP!-idee precies vorm gekregen en was dit inderdaad de grootste betrachting?

Marjan: Het initiatief startte in 2018 als een samenwerkingsverband tussen CJGB, Bethanie, Oranjehuis en CAW Kortrijk naar aanleiding van de lange wachtlijsten die we opmerkten voor contextbegeleiding van jongeren die autonoom willen gaan wonen (CBAW). Sommige van deze jongeren werden door de wachtlijsten tijdens hun wachttijd meerderjarig en verdwenen van de radar. Met JUMP! trachtten we met deze jongeren contact op te nemen, te luisteren naar hun actuele vragen en in te schatten hoe we lokaal vanuit de brede jeugdhulp toch al iets voor die jongeren konden betekenen. 

Sabine: In juni van 2018 hadden we de contouren van JUMP! uitgeschreven en vonden we financiële steun bij Lions Club Kortrijk Leie en bijkomend in 2019 via Cera Rubicon. Kort daarop presenteerden we het initiatief ook aan het agentschap Opgroeien. De insteek sloot nauw aan bij de oproep die het agentschap omtrent werf 1 gelanceerd had en men stelde van daaruit dan ook voor een brug te slaag tussen Konekti (zie de vorige editie van Agora) en JUMP!. Geleidelijk aan hebben we de partners die die binnen JUMP! mee aan tafel zitten sindsdien nog verder lokaal uitgebreid.

Hoe ziet de werking van JUMP! er precies uit?

Sabine: Het vertrekpunt van JUMP! was het instroomoverleg met de regionale partners waarop heel breed, overheen de muurtjes van de jeugdhulp en organisaties gekeken wordt welke directe hulp op korte termijn mogelijk en wenselijk is voor jongeren die op wachtlijsten staan. Dit instroomoverleg vindt plaats om de 6 weken. De meeste jongeren die op wachtlijsten staan kunnen in afwachting van een regulier aanbod meestal toch reeds een vorm van hulp krijgen en staan hierdoor niet langer te ‘verkommeren’ op een wachtlijst. 

Marjan: Door met partners de wachtlijsten samen te bekijken worden deze ook uitgezuiverd: de overlap van jongeren wiens naam op verschillende lijsten tegelijk terugkomt wordt opgemerkt en weggewerkt. De partners kunnen via het overleg in dialoog kritisch bekijken welke hulp het meest passend is. De grote meerwaarde van dit overleg is dat de partners tot een gedeelde visie en gedeelde verantwoordelijkheid komen. Er ontstaat door de dialoog een beter zicht op de aanwezige mogelijkheden van partners, er wordt aan expertisedeling gedaan en tegelijk wordt de link tussen jeugdhulp en volwassenhulpverlening gelegd.

Sabine: Daarnaast ontstond binnen JUMP! ook de stuurgroep, waarin naast alle partners van het instroomoverleg ook jongeren en Cachet, dat via Cera Rubicon de Vlaamse projecten mee opvolgt, betrokken zijn. De stuurgroep beslist over de besteding van extra middelen en denkt, met insteek vanuit de jongeren, verder na hoe de jeugdhulp nog beter uitgebouwd zou kunnen worden. Via de stuurgroep kunnen events gerealiseerd worden zoals recent de theatervoorstelling Banzaï, door en voor de jeugdhulp maar toegankelijk voor een breed publiek. 

Marjan: Tot slot kent JUMP! nog de uitloper JUMP! XL die heel laagdrempelig de link met jongeren tracht te leggen. De focus ligt hierbij puur op verbinding en ontspanning maar ook ernstige onderwerpen zoals bijvoorbeeld omgaan met negatieve emoties en drugs komen aan bod. JUMP! XL wordt gerealiseerd in samenwerking met AJKO, een groepering van jeugdwelzijnwerkers in Kortrijk. AJKO werkt heel participatief, waardoor jongeren aan zelfvertrouwen winnen. AJKO kan voor de jongeren dienstdoen als een soort vertrouwenspersoon om verder met hun vragen binnen JUMP! aan de slag te durven gaan.  

Waarom is JUMP! zo succesvol?

Sabine: De regionaliteit en het engagement van de betrokken partners spelen hier zeker een grote rol in. Er is een groot vertrouwen tussen de betrokken organisaties gegroeid, daar waar vroeger toch enige afstand was. Dat engagement zie je in de grote aanwezigheid van de partners op de overleggen, hoewel de stuurgroepen bijvoorbeeld telkens buiten de reguliere uren vallen en ’s avonds plaatsvinden. 

Is JUMP! de toekomst voor een integrale jeugdhulp in Vlaanderen?

Marjan: Wij pretenderen zeker niet alle antwoorden in pacht te hebben en een simpele copy-paste zal ook niet alle problemen zomaar oplossen. Tegelijk geloven wij wel heel sterk in ons verhaal en zou het leuk zijn dat onze aanpak andere regio’s kan inspireren om zelf de handen in elkaar te slaan en over de grenzen van jeugdhulp heen te durven kijken in de zoektocht naar gepaste antwoorden op de hulpvragen die jongeren hebben. Onze droom was en is dan ook nog altijd dat met elke jongvolwassene die een vraag heeft snel in actie kan gegaan worden vanuit de noden of verlangens van die jongere zelf.