Ik ben graag te zien...

‍

Soms doet iemand je zo erg pijn
Dat het gewoon stopt met pijn doen
Dan komt alles weer terug
Elk woord
Elke pijn
Elk moment

Hoe kun je ooit begrijpen waar ik vandaan kom
Zelfs als je het vraagt…
Zelfs als je luistert
Je zou het niet echt horen of zien of voelen
Je herinnert je mijn verhaal niet
Je hebt mijn weg niet afgelegd
Je hebt niet gezien wat ik heb gezien

Mijn verleden bepaalt wie ik ben
Dit is wie ik ben
Ik ben…
Niet gezien
Niet gehoord
Niet gewenst
Dit is wat ik ben
Als ik tenminste al iets ben

Het lijkt erop dat wat me op de been hield
Me ook onderuit haalt
Telkens weer opnieuw
En de wereld keerde ondersteboven
En wat gewoon was, verdween
Niets is zoals het zou moeten zijn
En een loodzware droefheid vulde mijn ziel
Dieper en dieper keerde ik in mezelf
Niks kan me eruit halen
Gevangen in de ellende van mijn leven
Verdwaald in het leed van mijn ziel

Ik ben niet in staat om het licht te zien
Niet in staat om de dageraad te zien
Te voelen
Te hopen
Te dromen
En de donkere dagen van mijn leven
Bleven maar komen

De donkerste nachten van mijn ziel stopten nooit
Het leek alsof het altijd nacht was
Altijd nachtmerries en nooit ochtend
En misschien vraag je je af waarom
Maar meestal probeer ik er niet aan te denken
En probeer door te gaan
En probeer te overleven
En al het andere lijkt zo onbelangrijk
In vergelijking met de belangrijkste dingen
Die ik terug moet krijgen

Zoals wensen je mama ooit te mogen zien lachen
En haar dat ene favoriete liedje horen zingen
Waarvan ze de hele tekst door elkaar haalt
En als je dat niet kan krijgen
Dat je tenminste voor je baby broer mag helpen zorgen
Omdat je gewoon weet dat hij jou nodig heeft
Hij zal zo bang zijn in zijn eentje

Wie gaat zijn hand vasthouden
En hem influisteren dat het goed komt
En wie gaat het mij influisteren
Ik weet dat ik hopeloos ben
Afhankelijk
Wanhopig

Maar wat gebeurt er als diegenen die je het meest nodig hebt
Je hele bestaan bedreigen
Ik heb te veel beloftes gehoord
Ze klinken allemaal hetzelfde
Maar test je ze hard genoeg
Dan blijken ze vroeg of laat
Allemaal leeg te zijn

De zon komt iedere ochtend op
Maar weet je waar?
Overal en altijd ergens anders
Nooit hier bij mij
Het is moeilijk om het oosten te vinden
Als je zelf telkens blijft ronddraaien
Maar hij komt tenminste op
Hij komt altijd op
En dat is mijn houvast

En langzaam
Langzaam veranderen de seizoenen
En het leek erop dat deze keer misschien
De wereld niet weer onder me vandaan zou worden gescheurd
Vaste grond onder de voeten

Wortels beginnen te groeien
Kleine knopjes van hoop ontspringen
Dit nieuwe leven langzaam proberen te vertrouwen
Ik wil iemand die zegt dat het goed komt
Dat er ooit een dag zal zijn
Dat ik me normaal voel
Dat ik altijd iemand zal zijn die iemand heeft
Die me stevig vast pakt en sterk is voor mij
Omdat ik het niet allemaal alleen kan

Dit is mijn verleden
Dit is mijn verhaal
Het is niet mijn schuld
Het ligt niet aan mij

Ik ben lief te hebben
Ik ben graag te zien
Het waard om verzorgd te worden
En dat sprankeltje licht
Maakt misschien het verschil
Die sprankeltjes licht geven me hoop
Dat op een dag
Mijn ochtend er zal zijn
Mijn zomer zal komen.

‍