Roxie vertelt hoe ze de scheiding van haar ouders beleeft. Ik ben orthopedagoog en ‘ervaringsdeskundige’, een kind van gescheiden ouders. Het is dus een thema dat me raakt. Er gebeurden vaak gekke dingen, in mijn beleving. Situaties die ik als kind onderging. Situaties waar niemand woordjes aan gaf. Woordjes waarvan ik nu als professional weet hoe belangrijk ze zijn. Woorden om je eigen beleving kenbaar te maken en te erkennen.
‘De zomer dat de liefde langzaam verdween’ heeft me vanaf het eerste moment gegrepen en verrast. Het is een boek waarin beelden meer zeggen dan duizend woorden. Kristel Naessens slaagt erin om met haar tekeningen de moeilijke situatie, het loyaliteitsconflict, waarin kinderen zich bevinden tijdens een scheiding haarscherp weer te geven. Ze doet dit zonder te oordelen over het kind of de ouders. Dit zorgt ervoor dat iedereen betrokken bij een scheiding zichzelf erkent. Je eigen verhaal mag bestaan.
Het is een boek dat aanzet tot reflectie en communicatie. Communicatie met ouders en kinderen, maar ook communicatie met derden. Mensen die meekijken, meebeleven, oordelen of steunen. Het is een boek dat erkenning geeft aan de nood van kinderen, dat ouders inzicht geeft in wat het betekent om kind te zijn in een moeilijke scheiding. Een kind dat niet wil, niet kan kiezen tussen zijn ouders. Het is een boek dat je kan gebruiken als instrument om moeilijke thema’s bespreekbaar te maken. Of een boekje gewoon om te hebben, om af en toe vast te nemen en te kijken en te weten dat het ok is wat je nu voelt…
Een boek dat ik hulpverleners, ouders, kinderen en betrokkenen enorm kan aanbevelen om even mee te voelen, na te denken en op pad te gaan. Een boekje met het hart op de juiste plaats…
Katrien Sel I OC Nieuwe Vaart
