Geen frisdrank op een weekdag
noch hoofddeksels aan tafel.
Wie scheldt of roept,
die mag op de kamer.
Wie op de deur schopt,
die blijft er op.
Simpele principes om
prinsessenstreken
te bezweren.
Men noemt het couperen.
Alvorens over te gaan
tot socialiseren.
In de hoop braaf samenspelen
te bevorderen, corrupt gedrag
in de kiem te smoren maar
behoedt u voor
een draai om de oren!
Geweldloos verzet ge u tegen het
negatieve aandacht zoeken
van de jongen die zich vergeefs verzette
tegen het huiselijk geweld
dat hem kwelde.
"Gij lijkt op Jezus!" roept het meisje aan de overkant.
En uw Nieuwe Autoriteit is even het Noorden kwijt.
Ge vraagt haar of ze soep wil.
Het is erwtensoep.
Ze wil geen soep, ze is moe van soep;
ze is moe van het drukke gedoe, het fixeren, de politie,
de afwijzing opnieuw en opnieuw en opnieuw
tot ze die afwijzing zelf opzoekt
en gij moet opzoeken hoe ge in vredesnaam
self fulfilling prophecy spelt.
"Heb je vandaag mama al gebeld? Alweer direct voicemail?
We proberen morgen nog eens. Heb je honger? Nee, ja?
Wat wil je eten? Wat fruit, is goed.
Er liggen nog wat druiven in de frigo.
Doe maar, neem er een paar."
Misschien lijk ik wel op Jezus
maar ik zal je niet kunnen redden.
Ik bied je een vest, zwemmen moet je zelf.
En dat spijt me, oprecht.
We ontnemen hun vrijheid! *BAM BAM BAM*
Maar bieden nabijheid *BAM BAM BAM, GA WEG KLOOTZAK!*
tot het einde van onze shift,
waarna we naar huis gaan en de moeilijke vragen in de autokoffer gooien
*BAM BAM BAM, WAAROM DOEN JULLIE ALTIJD ZO KUUUT?!*
en de emoties die we doorheen de dag in onze container
hebben opgeslaan, dumpen op een ander;
en dat dan liefde noemen.
Ge begint beter te begrijpen waarom grootvader stilte beoogde
tijdens de maaltijden. Zijn namiddagen kleurde met
vrolijke vogels, toen er nog gezang weerklonk
tussen de koterijen. Dikke vegen olieverf afgewisseld
met lagen houtvernis leidden de aandacht af van wat was en
is. Iedere afgekapte houtschilfer een dwarrelende gedachte
waar gij nietsvermoedend nieuwsgierig op trad,
u steeds afvragend of het wel mag. Hier te zijn,
te kijken, te proberen leren kennen.
"Daar groeit de druivelaar," zei hij.
"Doe maar,
neem er een paar."
-------
Briek Van Gaever
Gent, 2024
Briek Van Gaever
